مرگ و مير و جراحت‌هاي ناشي از حوادث ترافيكي از مشكلات مهم بهداشتي و اقتصادي ـ اجتماعي ايران است. هدف از اين مطالعه، بررسي الگوي آسيب‌هاي حوادث ترافيكي در شهرستان شاهرود است تا بتوانيم با بهره‌گيري از نتايج آن و تنظيم راهبردهاي پيشگيري، صدمات حوادث ترافيكي را بهبود بخشيم.
مطالعه توصيفي ـ تحليلي در مورد مصدومين حوادث ترافيكي به اجرا درآمد كه در مركز تروماي بيمارستان امام حسين (ع) شاهرود در 6 ماه اول سال1384 پذيرفته شده بودند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه شامل مشخصات جمعيت شناختي، اطلاعات پيش بيمارستاني و اطلاعات زمان بستري جمع آوري و تحليل گرديد.
يافته‌ها نشان دادند كه از تعداد 621 مصدوم حوادث ترافيكي در مدت شش ماه، 72 درصد مرد هستند و ميانگين سني مردان و زنان به ترتيب برابر
2/15±2/29 و 6/16±32 سال است. گروه سني 29-20 و 19-13 سال به ترتيب با 188 (3/30 درصد) و 122 نفر (6/19 درصد) داراي بيشترين مصدوميت هستند. در داخل شهر، موتورسواران با 7/53 درصد و در خارج از شهر، مسافرين و رانندگان خودرو با 62 درصد بيشترين فراواني مصدومين را داشتند. نسبت بستري شدن در اين مطالعه برابر 8/63 درصد و ميانگين روزهاي بستري 3 روز (انحراف معيار 4/3) بوده است .8 نفر از مصدومين به علت تروماي ناشي از حوادث ترافيكي دچار قطع عضو شدند. بيشترين موارد مصدوميت (30 درصد) در بين ساعات 10صبح تا ا بعد از ظهر اتفاق افتاده است و شكستگي‌ها با 4/41 درصد، شايع‌ترين صدمات وارده به مصدومين بوده‌اند. 1/90 درصد از رانندگان موتور از كلاه ايمني و 1/44 درصد از رانندگان ماشين مصدوم از كمربند ايمني در هنگام سانحه استفاده نمي‌كردند. در دوره مطالعه از بين مصدومين ارجاع شده به مركز تروما، 31 مورد مرگ ناشي از حوادث ترافيكي ثبت شده بود كه 18 درصد از موارد مرگ ثبت شده در بيمارستان امام حسين (ع) شاهرود را تشكيل مي‌دهند. 
اين مطالعه اطلاعات مفيدي براي تعيين اولويت‌ها در پيشگيري از آسيب‌هاي حوادث ترافيكي فراهم نمود. تعداد كمي از رانندگان موتور و خودرو در هنگام تصادف از كلاه و كمربند ايمني استفاده كرده بودند. راهكارهاي اصلي براي كاهش آسيب‌هاي حوادث ترافيكي شامل بهبود محيط جاده‌ها، برقرار نمودن قوانين ايمني، افزايش اتحاد ذي‌نفعان و تغيير آگاهي و عملكرد ايمني است و به طور خاص قانون كمربند و كلاه ايمني بايد به درستي اجرا شود.